2022-07-28 21:24:38
Ezandan önce uyanırdı ANNEM.!
Kadın dediğin güneş üstüne doğmadan
uyanmalıydı çünkü. Bereketi kaçarmış evin,
rızkı kesilirmiş adamın,
öyle derdi hep.
Çatlamış dudaklarından dualar süzülürdü
sabahın soğuğunda.
Buz tutardı yazmasındaki oyalar...
Elleri hamur kokardı her daim.
Sanki annem demek hamur demekti.
Elinde kuruyan hamurları bile ziyan etmez,
oyalayıp karınca yuvalarına serpiştirirdi.
Her şeye yeterdi annem! Çünkü
Anne demek yetmek demekti.
Ağrıyan yerlerini susturur, acıyan göğsünü
bastırırdı. İşi gücü emeği, ocakta yemeği
vardı onun.
Bir ıhlamurla geçiştirdigi soğuk algınlığ, bir
evlat gülümsemesiyle unuttuğu gönül
dalgınlığı vardı.
Akşam evinin perdesini kapatmaya alışkın
elleri, bir de her sabah sulamayı farz
edindiği gülleri vardı.
Kimse öksüz değildi o varken, kimse
sahipsiz değildi. Çünkü anne demek sahip
demekti...
Ezandan önce uyanırdı annem. Güneşi
kucağına alır, yorganımızın içine saklardı.
Kınalı ellerinde kireç tutan parmakları vardı,
çıtırtıları beyaz bir gece gibi kalbime
batardı. Yorgunluk gözlerinden damlardı,
çünkü anne demek yorulmak demekti.
Çünkü anne demek ömrünü bagışlamak
demekti.....
27 viewsBy.munib, 18:24