"Bizler, bu gezegenin sakinleri, sonsuz uzayın sakinleri arasında en küçük topluluk olan bizler kimiz? Aklımız sonsuzluğu kucaklar; varlığımızın görünür düzeneği ise en küçük rastlantılara bağlı. Böyle olduğuna her gün biraz daha inanmak zorunda kalıyoruz. Sağlığı bir sıyrık tarafından bozulan insanın, etrafımızda işbaşında olan kötücül bir vekilin etkisiyle görünür hayattan yok olup giden insanın yetenekleri benimkiyle aynı, ben de onlarla aynı yasalara bağlıyım. Bütün bunlara karşın, biz yine de, kendimizi evrenin hükümdarı, doğa güçlerinin hâkimi, hayatın ve ölümün efendisi sanır, kendimizi haklı çıkarmak için de bireylerin öldüğünü, ancak insanlığın sonsuza kadar devam edeceğini savunuruz.
Böylelikle en iyi bildiğimiz şey olan kimliğimizi kaybederek türümüzün devamlı oluşuyla gururlanır, ölmeyi korkusuzca kabullenmeyi öğreniriz."
–Mary Shelley, Son İnsan
