"Anlamak, 'an', anı anlamak, anı yakalamaktan (bir diğer deyişimizle "Carpe diem!") gelir. An azizim, '1- Göz açıp kapayıncaya değin geçen zaman, bölünemeyecek denli kısa bir zaman parçası. 2- Gerçek süresi ne olursa olsun, çok kısa zaman' demektir.
An geri gelemez. Yani dostum, an'ların katili ama'larla" anı küstürmeyin. Tükettiğiniz kadarıyla güzelleşir an; zira an yaşamınızdaki anadır. Nasıl bir ana (yurt) olmadan bir yavru büyüyemez yahut eksik kalır, aynı şey an içinde geçerlidir. An olmadan anı biriktiremeyiz dolayısıyla kendimizi anlayamayız. Zira sandığımızda anamızdan ve anılarımızdan bir koku dahi kalmadığında, insan unutur. Unutunca dostlarım, insan kendini unutunca... Sıfırlanır ve henüz yürümeyi öğrenen bebeği kucağa alıştırmak gibi tembellenir ve bebeğin yeniden emeklemeye başlaması gibi; yeniden başlar kendisiyle anı biriktirmeye. Oysaki fotoğraf kareleri de unutmamak için yok mudur? O anın kokusunu doyasıya çekmek için..."
Yaşamın Aziz Lüzmu: Anlayış Zinciri, Hatice Saadet Şerbetçi
