Ey aşk!
Ateştir senin nesebin,
niteliğin dumandır,
kaynağın ise rüzgâr...
Su, tufâna dönüştü toprak da küle.
Senin kokunla ateş rüzgâra karıştı.
Şirinsiz her saray, bisütûn gibi virânedir...
Ferhatsız her dağ, bir saman çöpüdür rüzgârda...
Yedi nesil öteye,tüm atalarımız gâmdı..
Bize miras kalan,hep sonsuz keder oldu.
Rüzgar esince toprağımızdan senin kokun geliyor.
"Sadece sen kalacaksın
Biz hepimiz gidince…”
Hafız-ı Şirazi
