Habib Baba, 4. Murad zamanında gemiyle hacca gitmek için Erzur | Kıssadan Hisse

Habib Baba, 4. Murad zamanında gemiyle hacca gitmek için Erzurum’dan İstanbul’a gelmiş. Fakat ne yazık ki, Hacca giden gemiye yetişememiştir. “Bunda da vardır, bir hayır demiş.” Aylarca yol aldığından toza toprağa karışmış, yaralar içinde kalmış, uyuz olmuştur. Erzurum’a tekrar dönmeden önce güzelce bir yıkanayım, temizleneyim diyerek bir hamama doğru yönelir. Hamama geldiğinde. Hamamcıya, aylarca yol geldim, toza toprağa büründüm, uyuz oldum. Müsaade edesin de hamamda yıkanıp temizleneyim der. Lakin hamamcı Habib Babayı hamamdan içeriye sokmak istemez. Habib Baba çok ısrar eder, bunun üzerine hamamcı;

Bugün Sultan 4.Murad’ın vezirleri hamamı kapattılar, dışarıdan müşteri alamıyoruz, der.

Habib baba çok üzülür. Rica, minnet eder, yalvarır.

Ne olursun, kimseye varlığımı belli etmem, aceleyle yıkanır çıkarım. Bu tozlu bedenle Rabbime ibadet ederken utanıyorum, der. Binbir dil döker. Hamamcı ehl-i insaftır, dayanamaz sonunda isteğini kabul eder. Hamamın bir köşesini ona göstererek: “Baba şu köşede hızla yıkanıp çık, para da istemem. Yeter ki vezirler, senin farkına varmasınlar, der. Habib baba sevinerek kendine gösterilen köşeye geçer ve yıkanmaya başlar Tam bu sırada hamamcının karşısına yeni bir müşteri daha gelir. Bu yeni gelen müşteri ise, boylu, poslu, genç ve yakışıklı biridir. Fakat görünümü ise fakirdir. Aslında gelen tebdil-i kıyafet ile Sultan 4.Murad’dır. O gün vezirlerinin topluca hamam alemi yapacaklarından haberdar olan padişah merak etmiştir.

‘Hele bir bakalım’ demiştir, ‘bizim vezirler, hamamda benden uzakta, kendi başlarına ne yaparlar, nasıl eğlenirler?’ Ve bu merak padişahı, tebdil-i kıyafet ettirerek, hamama getirmiştir. Hamamcı ile Habib Baba arasında yaşananlar bir kez daha tekrarlanır. Hamamcı ısrarlar vezirler bugün gelecek kimseyi içeri alamam, diyerek içeriye almak istemez. Tebdil-i kıyafet gelen Padişah da ısrar eder, yalvarır ve sonunda hamamcı yumuşar ve tanıyamadığı padişah 4. Murad’ı içeri alır. Ona Habib Baba’nın yıkandığı köşeyi göstererek “kimseye görünmeden orada beraberce, sessiz olarak yıkanın ve bir an evvel çıkıp gidin. Vezirler sizin varlığınızdan haberdar olmasın” der.

Sultan 4. Murad da Habib Baba’nın yanına süzülür ve beraber sessizce yıkanmaya başlarlar. Bu arada, hamamın büyük salonundan gelen tef, dümbelek, şarkı, türkü sesleri ortalığı çınlatmaktadır.

Birbirinden habersiz köşede Habib Baba ile Padişah yıkanırken Habib Baba’nın gözü, genç hamam arkadaşının sırtına takılır, biraz kirlenmiş gibi gelir. Allah hikmeti gereği dostuna, o yanındakinin tedbil-i kıyafet etmiş padişah olduğunu ilham etmemiştir. Ve yanındakinin, görüntüsüne uygun, kendi gibi fakir bir delikanlı zanneden Habib Baba yumuşak bir sesle konuşur:

Evladım, sırtın fazlaca kirlenmiş, müsaade edersen bir keseleyivereyim, der.

Padişah aldığı bu teklif karşısında şaşkınlaşır ve mutluluk duyar. Memnun olur çünkü ömründe ilk defa biri ona, padişah olduğunu bilmeden, sırf bir insan olarak, karşılık beklemeksizin bir iyilik yapmayı teklif etmektedir. Memnuniyetle diyerek. Habib Baba’nın önünde diz çöker ve buyur baba ellerin dert görmesin, der.

Habib Baba, Sultan 4. Murad’ın sırtını bir güzel keseler. Fakat padişah kuru bir teşekkürle yetinmek istemez. Ne de olsa insandır ve o da her insan gibi kendine yapılan iyiliklerin kölesidir. Baba gel bende senin sırtını keseleyeyim de ödeşmiş olalım, der. Habib Baba, teklifin kimden geldiğinden habersiz, tebessümle; Olur evlad, deyip, Sultan 4. Murad’ın önünde diz çöker. Bu arada, Sultan 4. Murad kese yaparken bir yandan da Habib Baba’nın ağzını yoklamaya çalışır ve ona şöyle der;

Baba sen de istemez miydin şöyle vezir olmayı? Baksana koskoca hamamı kapatmışlar, gönüllerince eğlenerek, yıkanıyorlar. Bu dünyada Sultan 4.Murad’a vezir olmak varmış, tef, dümbelek hamamı inletiyorlar, sen ve ben ise burada iki hırsız gibi, der demez; Habib Baba daha Sultan 4. Murad’ın cümlesini tamamlamasına fırsat bile bırakmaz, ağzından şu cümleler dökülür. "Ah Be evladım” der ve devam eder: Sultan 4.