Bir kör pencere,
Bir tutam gökyüzü ve bolca yaşanmışlık sızısı.
İnsanı insan yapan neydi?
Sadece kendine değil başkalarının da yerine hüzünlenmek miydi?
Öyleyse çok hüzünlüyüm şu sıralar.
İnsanlığın getirdiği ince bir sızı kapladı içimi.
Ne gökyüzü derman, ne de dökülen yaprakları eze eze yürümek.
Bir bahar türküsüdür dudaklarımda.
Yarınlar umut, yarınlar çiçekli yollar.
Yunus Emre Ural
