kan dökülüyor yapraklardan gökyüzü kızıla boyanmış uyumak çar | Şiir Paylaşım Platformu
kan dökülüyor yapraklardan gökyüzü kızıla boyanmış uyumak çare değil nefretlik yüzüm avuçlarımda değişen tek şey zaman yetişmek bu baharda mümkün değil hüzün var illelebed misafir kavuşmak bu son bahar mümkün değil
azalıyor giderek hatıran çokda yüzsüz umursamaz beni altında kaldım anıların sessizliği ürpertiyor aşk yabanci bizim oralara bu cihana denk düşmesi mümkün değil
kapi eşiğinden bakarken suç üstü yakalanmak sana dair zorla unutturulmak utangac bi cocuk suskunlugu gibi kavusmak bu sonbahar mümkün değil
aldandık vede aldatıldık yalancıların bile varken neden 1 sansı bile yok sevenin buraları anlamlı kılan bakışlar üstümde olmayan hisleri öldürmüş bir katil çaresizliği
yanlız senmiydin birtek zorlayan kafamın içinde susmayan çığlıklar gel çıkar çıkarabilirsen tanımlayamadığım sesleri
darlandık bizde dünyanın izleriyle sonunda sıkıştık hemde en köşeye kaçamıyoruz hatta çabalamiyoruz bile kabullendik üstelik gelenleri belkide haklıydı gidenler ruhlar vardı sadece görmek istediğimiz bedenlere anlamsız ruhlar yukleyerek gördük bedenleri dedim ya bu cihanda mümkün değil gökyüzünde belki ...
