Seni tanıdığım ilk günden beri vazgeçmedim senden. Aynı şeyler | | 𝐕𝐢𝐝𝐚 𝐄𝐧𝐧𝐞𝐠𝐫𝐞𝐜𝐢𝐝𝐚 | ❥

Seni tanıdığım ilk günden beri vazgeçmedim senden. Aynı şeyleri istiyorduk. Aynı şehir, Aynı huzur, Aynı yatakta sana sarılıp uyumak. Şapşalca şeyler bazen. Ve ben ilk defa birinin kokusunu istedim, İlk defa birinin ellerini avucuma alıp parmaklarıyla oynamayı, İlk defa sabah uyanırken, 5 dakika daha uyumak için nasıl direniyor diye merak ettim. Ve ilk defa birinin nasıl uyuduğunu.

Her gün katlanarak arttı bunlar . Seni neden sevdiğimi hiç anlamadım ben. Çok sebep vardı belki ama hiç benim değildin. Bizim aramızda hep bir 3.kişi vardı. Hep konu bir başkasıydı. Sen ve ben hiç biz olmadık. Mutlu olmamız için sadece bu engel varken sen hiç kendini benimle düşûnmedin. Sonra iki günlük insanlar tanıdın canımı yaktın.

Hep dayanmaya çalıştım hep bekledim. Ama sen hep gittin.

Gerçekten mutlu olabileceğimizi anladığın anlarda hep arkadaşız dedin. Oysa 3.bir kişi yoktu ve ilk defa uyuyordum rahatça.

İlk defa başka birini düşündüğünü düşünmeden koyuyordum kafamı yastığa. 
İlkdefa kıskanmıyordum, hala biz olmayı bekliyordum. 
Ama sen bunu anlayamadın. Şimdi yine biri var bu da bitecek belki, bilmiyorum. Mutlu olman canımı yakıyor çünkü ben sürünüyorum.Ama keşke istediğim gibi sevebilseydim seni. O iki günlük insanları sevdiğin kadar sevebilseydin sen de. Keşke, sarıldım sana dediğimde sende sarılsaydın bana. Sana dokunamamak canımı her yaktığında, Sabret bir gün yanımda olacaksın, Mesafelerin bir önemi yok diyebilseydin. Ama olmadı.

Şuan bunları başkasına hissediyorsun. Hiç tanımadığım birinin yerinde olmayı istemek ne kötü. Gerçekten çıkıyorum hayatından.
Ama nasıl uyuduğunu bile merak ediyorum hala. Bir de üşür mü diye. Ve hâlâ sana sarılarak uyuyorum. Üstünü iyi ört. Sıkı giyin.

Ve kimsenin boynundan öpmesine izin verme..