*بِسْــــــــــــــــــــــمِ ﷲِالرَّحْمٰنِ الرَّحٖيم* *السلا | 🌹Ahir Zaman Gülleri🌹

*بِسْــــــــــــــــــــــمِ ﷲِالرَّحْمٰنِ الرَّحٖيم*

*السلام علیكم و رحمة الله و بركاته*

Ebûbekir Sıddîk -radıyallâhu anh-’ın bir hizmetkârı vardı. Bu hizmetkâr kazancının belli bir kısmını ona ikrâm eder, o da bundan yerdi. Yine bir gün hizmetkâr, kazandığı bir şeyi getirdi. Hazret-i Ebûbekir de ondan bir lokma aldı. Bunun üzerine hizmetkâr;
“–Her akşam bana kazancımın mahiyetini sorardın, bu akşam sormadın.” dedi.

Hazret-i Ebûbekir -radıyallâhu anh-;
“–Çok açtım, sormayı unuttum, peki söyle bakalım nasıl kazandın?” diyerek açıklamasını istedi.

Hizmetkâr;
“–Falcılıktan anlamadığım hâlde câhiliyye devrinde falcılık yaparak bir adamı aldatmıştım. Bugün onunla karşılaştık. Adam o yaptığım işe karşılık size ikrâm ettiğim bu yiyeceği verdi.” deyince Hazret-i Ebûbekir -radıyallâhu anh-, derhâl parmağını boğazına götürüp (bütün eziyetine rağmen) yediklerinin hepsini çıkardı ve;
“–Yazıklar olsun sana! Neredeyse beni helâk ediyordun!” dedi.

Kendisine;
“–Bir lokma için bu kadar eziyete değer miydi?” diyenlere de şu cevabı verdi:

“–Canımın çıkacağını bilseydim, yine de o lokmayı çıkarırdım. Çünkü Rasûlullah -sallâllâhu aleyhi ve sellem-;

«Haramla beslenen vücudun müstehak olduğu yer, cehennemdir!» buyurdular.” (Buhârî, Menâkıbu’l-Ensâr, 26)