İnsanı dünyadan daha büyük yapan ne merhametmiş ne de korkusuz | 𝚅𝚊𝚛 𝚋𝚒𝚛 𝚞𝚖𝚞𝚍𝚞𝚖𝚞𝚣

İnsanı dünyadan daha büyük yapan ne merhametmiş ne de korkusuzluk. Acıymış, bunu iliklerime kadar anladım. Acıta acıta öğretiyormuş hayat insana. Döve döve eğitiyormuş buğday başakları gibi. Buğday taneleri gibi dövüldükçe çıkıyormuş insan başakların içinden.
Ama ben ne büyüyebildim, ne de o başağın içinden çıkabildim. Daha kaç darbe daha yemem gerekiyor bilmiyorum, daha ne kadar kaybetmem gerekiyor bilmiyorum; ama bildiğim bir şey varsa, o da yediğim dayağın ne ilk olduğu, ne de son olacağı. İnsanın hayatında dönüm noktaları varmış ben bunu öğrendim, keşke yapmasaydım dediği anlar varmış bunu öğrendim. Benim 'keşke yapsaydım'larım yoktu, çünkü hep yaptım. İçimden geldiği gibi yaşadım, belki de bunun bedelini ödedim hep. Şu hayatta bir de selin önünde durulamadığını öğrendim. Yaşanacak varsa yaşanacak, buna kimse engel olamaz. Ve acıyı insanın kendisinden başkası dindiremez.
Vesselam ..