Bir gün beni sorduğunda o hep duymayı sevdiğin cevabı alamayacaksın. Üşüyorum demeyeceğim sana, ya da acıktım ben yine diyerek mızlanmayacağım. Gözlerime baksana diye ısrar etmeyeceğim. En sevdiğim şarkıyı tekrar dinletmeyeceğim sana. O en sevdiğim yemeği sen daha güzel yapıyorsun diye sana yaptırmayacağım. Usulca susacağım ben. Bir anda, kimse bilmeden, duymadan fısıldar gibi konuşup gideceğim. Başka kollar sarmayacak beni, kimse şiir okumayacak bana, kimse yersiz triplerimi çekmeyecek belki ama benimde bunlara ihtiyacım kalmadı artık. Yüreğim yandı öğretmenim, ilaç olmaya çalıştığın yüreğim yandı da duymadın. Üşüyorum dedim sana birçok kez, sarılmadın. Canım yanıyor dedim, görmedin. Ben güçlendim öğretmenim. Yıkılmaz demirler kurdum kalbimin en derin köşesinde. Güçlüyüm öğretmenim, seni, anıları, her şeyi zihnimde öldürecek kadar güçlüyüm. Teşekkür ederim öğretmenim, ben senin sayende güçlüyüm. Daha da düşmem zaten. Siz sağ, ben selamet. Gülüşünüz daim olsun öğretmenim, başka kollarda mutluluklar dilerim.
