∎ Resûlullah ﷺ' in kâtiplerinden biri olan Hanzala el-Üseydî رضي الله عنه’den şöyle rivayet ediyor:
“Bir keresinde Ebu Bekir رضي الله عنه ile karşılaştım ve bana nasıl olduğumu sordu. Ben de dedim ki:
‘Hanzala münafık oldu!’ Sübhanallah, sen ne diyorsun, dedi.
Dedim ki biz Resûlullah ﷺ in yanındayken bize cehennemi ve cenneti anlatıyor ve biz sanki onları gözümüzle görür gibi oluyoruz.
Resûlullah ﷺ 'in yanından ayrıldıktan sonra ise eşlerimiz, çocuklarımız ve işlerimizle uğraşıp dinlediklerimizin çoğunu unutuyoruz.
Ebu Bekir رضي الله عنه dedi ki:
‘Vallahi biz de aynı durumla karşılaşıyoruz.’
Sonra ben ve Ebu Bekir yola koyulduk ve Resûlullah ﷺ in yanına girdik. Dedim ki:
‘Hanzala münafık oldu ya Resûlallah!’
Resûlullah ﷺ buyurdu ki:
‘Neden bahsediyorsun?’
Dedim ki: ‘Ya Resûlallah, senin yanındayken bizlere cehennemi ve cenneti anlatıyorsun ve biz sanki onları gözümüzle görür gibi oluyoruz. Senin yanından ayrıldıktan sonra eşlerimiz, çocuklarımız ve işlerimizle uğraşıyor ve çoğunu unutuyoruz.’
Bunun üzerine Resûlullah ﷺ şöyle buyurdu:
‘Nefsimi elinde tutana yemin ederim ki eğer siz sürekli benim yanımda ve zikir hâlinde olsaydınız döşekleriniz üzerindeyken ve yolda giderken elbette melekler sizinle selamlaşıp tokalaşırdı. Ancak ey Hanzala (bu hâl) ara sıra olur’ (bu cümleyi üç kez tekrarladı).” Müslim (2750) ❵
