Rûhu’l Meânî’nin sâhibi Allâme Mahmûd Efendi el-Âlûsî, Allah s | Dinim İslam

Rûhu’l Meânî’nin sâhibi Allâme Mahmûd Efendi el-Âlûsî, Allah subhânehu ve teâlâ’nın; «Ve Allah bir olarak anıldığı vakit âhirete îmân etmeyenlerin kalbleri nefretle dolar. O’ndan başkası anıldığı zamansa yüzlerini sevinç kaplamış görürsün.» [Zumer: 45] âyetinin tefsîrinde şöyle demiştir:

“Biz Allahu teâlâ’nın, kendisiyle müşrikleri vasfettiği bu sıfatı taşıyan çok insan gördük. Onlar, kendilerinden medet umdukları ölüleri zikrettiklerinde sevinirler. O ölmüşler hakkında kendi kafalarında yaşandığına inanmış ve hevâlarına uydurmuş oldukları, fakat aslında hiçbir doğruluğu olmayan hikâyeleri dinlerken kendilerinden geçerler. Ve kendilerine bu hikâyeleri anlatan kişiyi de büyük bir tazîm ile yüceltirler. Onlar yalnızca (tek olarak) Allah subhânehu ve teâlâ’yı anmaktan, sadece O’na bağlı kalmaktan ve sadece O’nun azamet ve yüceliğinin dile getirilmesinden sıkılırlar. Yalnızca Allah azze ve celle’yi zikreden kimseden de aslandan kaçar gibi kaçarlar ve ona çirkin sıfatlar atfederler.
Bir gün zor bir durumdayken ölmüşlerden birine istiğâse edip 'Medet yâ filan!' diyen bir adama "Medet(yardım et) yâ Allah! de" dedim ve ona Allah azze ve celle’nin şu âyetini hatırlattım: «Kullarım sana Ben’i sorarlarsa, and olsun ki ben onlara çok yakınım. Bana duâ ettiğinde duâ edenin duâsına icâbet ederim!» [Bakara: 186]. Bunun üzerine o adam bana kızdı ve sonra benim hakkımda '(el-Âlûsî) evliyâları inkâr ediyor' diye bir haber yaydı.”

•Câmiu’r Resâil ve’l Mukaddimat, Hukmu Ziyâreti Âsâri’s Sâlihîn | Abdullah es-Sad s. 325