Kanal adresi:
Kategoriler:
Psikoloji
Dilim: Türk
aboneler:
12
Kanaldan açıklama
🗣 İletişim İçin:
Öneri, istek ya da eleştiri için yazabilirsiniz.
📖 1000 Kitap Kişisel Hesabım:
https://1000kitap.com/umood
Ratings & Reviews
Reviews can be left only by registered users. All reviews are moderated by admins.
5 stars
1
4 stars
0
3 stars
0
2 stars
2
1 stars
0
En son Mesajlar 40
2021-05-19 18:00:04
Beşinci Mektup
Ayrılık diye bir şey yok.
Bu bizim yalanımız.
Sevmek var aslında, özlemek var, beklemek var.
Şimdi neredesin?
Ne yapıyorsun?
Güneş çoktan doğdu.
Uyanmış olmalısın.
Saçlarını tararken beni hatırladın, değil mi?
Öyleyse ayrılmadık.
Sadece özlemliyiz ve bekliyoruz.
Zamanı hatırlatan her şeyden nefret ediyorum.
Önce beklemekten.
Ömür boyunca ya bekliyor ya bekletiyor insan.
İkisi de kötü, ikisi de hazin tarafı yaşantımızın.
Bir çocuğun önce doğmasını bekliyorlar, Sonra yürümesini, konuşmasını, büyümesini... Zaman ilerliyor, bu defa para kazanmasını,
Kanunlara saygı göstermesini, İnsanları sevmesini, aldanmasını, aldatmasını bekliyorlar.
Ve sonra ölümü bekleniyor insanoğlunun.
Ya o? Ya o?
İnsanlardan dostluk bekliyor, sevgilisinden sadakat, Çocuklarından saygı ve bir parça huzur bekliyor,
Saadet bekliyor yaşamaktan. Zaman ilerliyor, bir gün o da ölümü bekliyor artık. Aradıklarının çoğunu bulamamış,
Beklediklerinin çoğu gelmemiş bir insan olarak
Göçüp gidiyor bu dünyadan.
İşte yaşamak maceramız bu. Yaşarken beklemek, beklerken yaşamak
Ve yaşayıp beklerken ölmek! Özleme bir diyeceğim yok.
O kömür kırıntıları arasında parlayan bir cam parçası.
O nefes alışı sevgimizin, kavuşmalarımızın anlamı.
O tek güzel yönü bekleyişlerimizin.
İnsanlığımız özleyişlerimizle alımlı,
Yaşantımız özlemlerle güzel. Özlemin buruk bir tadı var, hele seni özlemenin.
Bir kokusu var bütün çiçeklere değişmem.
Bir ışığı var, bir rengi var seni özlemenin, anlatılmaz.
Verdiğin bütün acılara dayanıyorsam;
Seni özlediğim içindir. Beklemenin korkunç zehri öldürmüyorsa beni;
Seni özlediğim içindir. Yaşıyorsam; içimde umut varsa, Yine seni özlediğim içindir.
Seni bunca özlemesem; bunca sevemezdim ki!
#birşiir
Ümit Yaşar Oğuzcan
Kanal Linki: @
ayracla
588 views15:00
2021-05-19 12:00:01
#birmanzara
Kanal Linki: @ayracla
616 views09:00
2021-05-19 06:19:41
Günaydın
Kanal Linki: @ayracla
672 views03:19
2021-05-19 00:15:51
#birmüzik
İyi geceler
Kanal Linki: @ayracla
708 views21:15
2021-05-18 22:28:27
Kanal için önerebileceğiniz bir etkinlik var mı? (Örneğin; Emojilerle, şarkı ya da kitap isimlerinin bulunmaya çalışıldığı bir etkinlik gibi. Hatta bunu yapabiliriz )
Önerileriniz hepsi dikkate alınacaktır. Hepinize şimdiden teşekkür ederim.
#birönerimvar
Kanal Linki: @ayracla
732 views19:28
2021-05-18 21:56:34
#birseslikitap
Kanal Linki: @ayracla
729 views18:56
2021-05-18 19:39:27
"Harese nedir, bilir misin oğlum?
Arapça eski bir kelimedir. Develere çöl gemileri derler bilirsin, bu mübarek hayvan üç hafta yemeden içmeden, aç susuz çölde yürür de yürür; o kadar dayanıklıdır yani. Ama bunların çölde çok sevdikleri bir diken vardır. Gördükleri yerde o dikeni koparır çiğnemeye başlarlar. Keskin diken devenin ağzında yaralar açar, o yaralardan kan akmaya başlar. Tuzlu kan dikenle karışınca bu tat devenin daha çok hoşuna gider. Böylece yedikçe kanar, kanadıkça yer, bir türlü kendi kanına doyamaz ve engel olunmazsa kan kaybından ölür deve.
Bunun adı haresedir. Bildiğin o hırs, haris, ihtiras, muhteris sözleri buradan türemiştir. Bütün Ortadoğu’nun âdeti budur oğlum, tarih boyunca birbirini öldürür ama aslında kendini öldürdüğünü anlamaz. Kendi kanının tadından sarhoş olur."
#biralıntı
Huzursuzluk, Zülfü Livaneli
Kanal Linki: @ayracla
1.1K views16:39
2021-05-18 14:53:21
Duyuru
Kanaldaki ve gruptaki arkadaşları özelden rahatsız ettiği için atılmıştır.
793 views11:53
2021-05-17 16:33:23
#birmotivasyon
Kanal Linki: @ayracla
965 views13:33
2021-05-17 13:16:12
Platon’un Mağarasından Topluma Yansımalar
Bazı insanlar karanlık bir mağarada, doğdukları günden beri mağaranın kapısına arkaları dönük olarak ayaklarından ve boyunlarından zincire vurulmuş oturmaya mahkumdurlar. Başlarını da arkaya çeviremeyen bu insanlar, mağaranın kapısından içeri giren ışığın aydınlattığı karşı duvarda, kapının önünden geçen başka insanların, hayvanların ve taşıdıkları şeylerin gölgelerini izlemektedirler. Bu mahkumların sahip oldukları bilgi, onların gözleriyle ve kulaklarıyla kazandıkları duyusal bilgidir ve bu görsel bilgi duvardaki gölgelerin, yani görünüşlerin bilgisidir.
İçlerinden biri kurtulur ve dışarı çıkıp gölgelerin asıl kaynağını görür. Kendi de gördüklerine inanamaz İnsan için yanılgılardan kurtulmak, eski alışkanlıkları terk etmek çok güç olduğundan, muhtemelen yeni duruma alışamayacak ve daha önce görmüş olduğu şeyler, ona daha gerçek görünmeye devam edebilecektir. Tekrar içeri girip gördüklerini anlatmaya başladığında, içerdekilere duvarda gördüklerinin yansıma olduğuna ve gerçeğin mağaranın dışında cereyan etmekte olduğuna inandırması imkansızdır.”
Platon’a göre, insanın yaşam içinde bulunduğu ortamı, bu mağara benzetmesi çok güzel anlatmaktadır.
Platon iki evren ayrımı yapmaktadır. Bir yanda başlangıcı olmayan, sonsuz ve mükemmel olan bir idealar evreni, öte yanda, ölümlü, mükemmel olmayan, nesneler evreni.
İnsan, bedeni ile gölgeler evreninde bulunmasına rağmen, ruhu bir zamanlar idealar evreninde bulunmuş olduğu için, idealar evrenindeki gerçekler hakkında, kesin olmayan fikirlere sahip olmaktadır.
Platon’un bu mağara benzetmesinde:
Mağaraya zincirlenmiş insan: Toplumun parçası olan ancak bireyselleşmemiş, farkındalığı gelişmemiş kişiyi temsil eder.
Mağara: Toplumu simgeler.
Zincir: Toplum içerisinde bireyi sınırlayan kalıplar, dogmalar ve kurallardır -bunlar zihnin özgürleştirilmesine set kuran parametrelerdir-.
Gölgeler ise toplum tarafından belirlenen ve benimsenen sorgulanmamış doğrulardır.
Sadece arkalarındaki ışık kaynağının; bir nevi hakikatin ışığının yayıldığı ışıkla, karşılarındaki duvarda oluşan kendi gölgelerini görmekte, bununla yetinmekte, bu gölgelere bakarak eğlenmekte ve hayatlarını böyle geçirmekte olan insanlık için, bir nevi sürü psikolojisinde olduklarını belirtilmektedir.
Zincirlerini kıranlar, kendi yolunu bulanlar ve düşünenler, bu gölgelerle yetinmezler.
Filozof, kendini bu zincirlerden kurtararak her ne kadar zor ve acı verici olsa da yüzünü cesaretle gerçeğin ışığına dönen, hayatın gerçek anlamını ve doğruyu görebilen kimsedir.
Bu kimselerin mağaraya döndükten sonra gördüklerini diğer insanlara anlatması ve onları inandırması daha da zor olacaktır. Çünkü esaret, bağlılık ve karanlık rahattır. Oysa gerçekleri görmek ve ışığa bakmak cesaret ister.
Mağaradakilerden biri, zincirlerinden kurtulma kararlılığını gösterirse, bu yarı karanlıkta kaybettikleri, zaman boyunca tutulmuş olacaklardır. Hareket etmek isteyecekler ancak bedenleri acı hissedecek, ateş gözlerini kamaştıracaktır. Kafası karışabilecek ve yine gölgelerin bulunduğu duvara, yani idrak ettiği tek gerçekliğe dönecektir.
Mağaradan aydınlık gün ışığına çıkarsa, sersemleyecek ve kör olacaktır; bir şeyler görebilmesi ya da anlayabilmesi uzun zaman alacaktır. Ama sonra, yukarıdaki dünyada yaşamaya bir kere alıştığında, mağaraya dönecek olursa, bu kez karanlık yüzünden geçici bir körlük yaşayacaktır. Yaşadıklarıyla ilgili diğer mahkumlara anlattığı her şey -gölgeler ve yankılar dışında başka bir gerçeklik- deneyimlememiş kitleler tarafından algılanamayacaktır.
Modern toplum anlayışını da sorgulayan güzel bir benzetmedir. Platon’a göre bilgi, ruh için sadece bir “hatırlama”dır. Bu “doğuştan bilgi” veya “ruhun hatırlayışı” konusu Platon için yaşam öncesi bir hayatın varlığı, dolayısıyla ruhun ölmezliği konusunda önemli bir kanıttır.
Özetle, gerçeği ve bilgiyi aramayan iki varlık vardır;
Birincisi,
Tanrı'dır.
İkincisi ise "Bilgisiz İnsan Kitleleri" dir.
Biri hakikatin tam içerisindedir, diğeri ise tam dışarısında...
- Alıntı
#birfelsefe
Kanal Linki: @ayracla
1.0K views10:16
A
