Bu alem niçin böyle tebeddülat ve teğayyürata maruz kalıyor? | Risâle-i Nûr İzah ve Notlar

Bu alem niçin böyle tebeddülat ve teğayyürata maruz kalıyor?
Şayet bu faaliyetin bir muktazi ve gayesi olmazsa, çocuk oyuncağı gibi olur. Bir mevcudun vücuda gelmesi için kainat kadar masarif yapılıyor. Güneş, ay, yıldızlar, seyyarat, anasır, meadin, nebatat ve hayvanat, bir insanın rızkı için seferber oluyor. Kainat fabrikasının bütün tezgahları, insanın rızkı için çalışıyor. Sonra bir elma vücuda geliyor. Adeta bir elmanın vücudu için kainat kadar masarif yapılıyor. Fakat o kadar masarif neticesinde vücud bulan o elma bozulur veya yenildikten sonra posa olup gider. Şayet bu faaliyette bir muktazi ve gaye olmazsa, bütün bu masarif boşu boşuna yapılmış olur. Bir elmanın vücud bulması için yapılan masarıfa bakılsa, dünya ve mafiha kadardır. Bununla beraber; hem o elmanın, hem de o elmadan istifade eden insanın ömrü kısadır. Bu masarif ile bu hal arasında bir tezad görünür. Bu ise Rahim, Hakim ve Vedud isimlerinin mukteziyatına muhaliftir. Madem O Zat-ı Rahim, Hakim ve Vedud, kainattaki asarının şehadetiyle merhametsizlikten, abesiyetten ve gadrden münezzehtir. Öyle ise kainattaki bu faaliyetin, bir muktazisi ve bir gayesi vardır.