Bir insan, hayatında kahra duçar olmadan, celalli bir elle çal | Risâle-i Nûr İzah ve Notlar

Bir insan, hayatında kahra duçar olmadan, celalli bir elle çalkalandırılmadan, hep lütfa mazhar olsa, her işi rast gitse, bu onun hakkında bir istidraçtır. Mesela; zelzele olduğunda bütün evler yıkılıp, senin evin tek sağlam kalsa bu mu’cize olur. Sırr-ı imtihana münafi düşer. Senin evin de yıkılabilir, malın da gidebilir. Ancak O Hafiz-i Rahim, bir sebeple seni dışarı atıp canını kurtarır. Adetullah böyle cereyan etmiş. Bu dünyada Hazret-i Adem’den bugüne kadar hiçbir insan, bela ve musibetten hali kalmamıştır. Resul-i Ekrem (s.a.v), Habibullah olduğu halde O ve ashabı pek çok bela ve musibetlere giriftar oldular. O halde bu kafile-i nuraniyeye katılmak istersen, bela ve musibete hazır ol! Nitekim Resul-i Ekrem (a.s.m)’a: “Seni seviyorum.” Diyen bir sahabeye, O Zat-ı Ekrem (a.s.m): “O halde bela ve musibete hazır ol!” şeklinde onu irşad buyurmuştur. Bela ve musibetler, kıyamete kadar devam eder. Ehl-i iman, ahirette mükafatını görür. Dünyada ise her zorluktan sonra kolaylık, her sıkıntıdan sonra bir sürur, her elemden sonra kalpte bir huzur ve rahatlık bulur.