İnsân, ma‘nevî bir lütuf olan bu hidâyet fiilini Hâdî isminin | Risâle-i Nûr İzah ve Notlar

İnsân, ma‘nevî bir lütuf olan bu hidâyet fiilini Hâdî isminin tecellîsine vermeyip hakíkí ma‘nâda bir peygambere veyâ bir mürşide veyâhúd bir álime verse, bu durumda büyük bir şirke girer ve o şirk sebebiyle Hâdî ismindeki ma‘nevî güzellik kaybolur gider. Netîcede o insân, müşrik olarak Elláh’ın huzúruna gider.

Şâyet lütf-i İlâhî olan hidâyet fiili, Hâdî ismine verilse, bu durumda bütün peygamberân-i izám ve etba‘larını bu ismin tecellîsiyle hidâyete erdirip bu dünyâda Cennet gibi ma‘nevî bir hayâtı onlara bahş eden; hidâyetten nasíbini almayan kâfirleri dünyâda zelîl, îmânla müşerref olan mü’minleri de azîz eden; âhirette ise ehl-i îmânı haşir meydânındaki rezîllik ve rüsvâlıktan kurtarıp Sırât’tan selâmetle geçiren ve mahall-i saádet olan Cennet’e götüren bir Zât’ın vücûb-i vücûd ve vahdetini kabûl etmekle mezkûr güzellikleri kalb ve rûhunda hiss eder, dalâletin ıztırâb ve keşmekeşliğinden halâs olur.

Kaynak: İkinci Şuâ’ın Şerhi