Tedbir ve Tevekkül Dairesinde Hicret Efendimiz (sas) Hz. Ebû | Hayâtu's Sahâbe

Tedbir ve Tevekkül Dairesinde Hicret

Efendimiz (sas) Hz. Ebû Bekir’e hicret için izin çıktığını söyler. O anda Hz. Ebû Bekir ağlamaya başlar dilinde tek bir cümle: “Es-sohbe ya Resûlullah/ Yol arkadaşlığı mı Ya Resûlullah?” Efendimiz: “Evet” der. Hz. Aişe annemiz bu tabloyu bize aktarırken der ki: “Ben hayatımda bir erkeğin sevincinden öyle ağladığını görmedim. Efendimiz (sas) ile hicret edeceğini duyunca hıçkırıklarla ağladı.” Çünkü Hz. Ebû Bekir, hiç tahmin etmiyordu bu şerefe nail olacağını... O anda iki aziz dost başladılar hicretin planlarınıyapmaya... Tedbir ve tevekkül dairesinde yani: “Esbaba tevessül, Allah’a tevekkül/”Sebeplere sarılmak, sonra Allah’a tevekkül etmek.” Fehvasınca hazırlıklar yapıldı. Efendimiz (sas) tedbir ve tevekkül dairesi içinde inanılmaz bir strateji izleyerek hicretin nasıl yapılacağını anlattı. Gidecekleri yer Yesrib, düşman da bunu biliyor; ama önce onları şaşırtmak için Yesrib’in tam aksi istikametinde olan Sevr mağarasına gidecekler; orada üç gün üç gece kalacaklar. Bu süre zarfında 10 yaşlarında olan Hz. Ebû Bekir’in oğlu Abdullah çarşıda pazarda dolaşacak, Mekkelilerin neler planladıklarını öğrenecek, o bilgileri ablası Esmâ’ya getirecek. Esmâ, akşamları Sevr mağarasına azık götürecek; götürürken bu bilgileri de onlara ulaştıracak. Aişe, ablasına azıkların hazırlanmasına yardım edecek. Hz. Ebû Bekir’in hizmetlisi Âmir b. Füheyre davarları onların geçtikleri yollarda yürütecek, sütü olan koyunlardan bir iki tanesini ise mağaraya doğru sevk edecek. Hem izleri kaybettirecek hem onları sütsüz bırakmayacak. Üç günün sonunda yol rehberi olan ve müşrik olduğu içinde kimselerin şüphelenmediği, güvenilir ve işinin ehli biri olan Abdullah b. Ureykıt belirlenen develeri alıp, Arafat yönünde onları bekleyecek... Herkes yapacağı işi çok iyi öğrenmişti; Efendimiz (sas) Hz. Ebû Bekir’i alıp, önce evine gidip Hz. Ali’yi evde bırakarak Sevr’e doğru çıktılar. Sabaha kadar kapının önünde bekleyen Mekke’nin en iyi kılıç tutan adamları, Efendimiz’in (sas) evden çıkmadığını görünce artık sabırları tükenmiş bir halde beklerken;
/Devamı